İyilik de, fenalık da, güvercinlerin boyunlarındaki tüylerin renkleri gibi, içiçe geçen ve morumsu olanların nerde başladığı, güvezimsi olanların nereye kadar devam ettiği ve pembemsi olanların nerde bittiği hiç de belli olmayan, hatta, dahası, gelen ışıklara, geçen rüzgarlara uyarak, daima değişen ve kâh böyle ve kâh öyle gözüken şeyler değil midir? Bunların sınırlarını kim tespit edebilir; kim bilir, kim diyebilir ki iyilik dediğimiz şeyler nerede biter, fenalık dediğimiz şeyler nerede başlar?
Sayfa 172 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
Gönlümüzün dikenleri kaç ele batmış ve kaç kalbi kanatmıştır! Gönlümüzün gülleriyse, hâlâ, asıl kıymetlerimiz gibi, kalbimizin kanıyla beslediğimiz sevgililerimiz değil midir?
Sayfa 172 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
Çok kere, mazide, aklımızın bize yar olmamış olduğunu, fırsat ve zaman geçtikten sonra fark ederiz. Çok kere de kendi kendimize etmiş olduğumuzu bize hiçbir düşmanın yapamayacağını görürüz. Ömrümüzün yarısı böyle, diğer kısmında işlemiş olduğumuz hataları tamir ve tashih ile geçer, fakat yazık ki bütün bu tecrübelerimizden istifade etmek içinse önümüzde ikinci bir ömrümüz yoktur.
Sayfa 171 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
Bir insanın kendi kendisinin olduğunu sandığı adamla onu başkalarının olduğunu sandıkları adam arasında ne ayrılıklar vardır!
Sayfa 168 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
Her insan ömrünün hudutları zamanın sularında halkalar gibi genişleye genişleye silinir.
Sayfa 167 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
Bir gün olur, tılsımı bozulmuş gibi bütün dünyamızın benzi solar. Gönlümüzde bir şafak aydınlığı kararır, karanlığa döner, insan kendinin bütün kainat içinde yalnızlığını duyar ve garipser, vücudumuzda haz almak imkanı kalmaz, ümitten aç, aşktan susuz, hülyadan havasız kalır, sonuncu yalnızlığımıza ve çaresizliğimize düştüğümüzü duyarız.
Sayfa 164 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
Kim bilir, belki de insanların çoğu böylece artık aldanmadıkları, artık ummadıkları, artık ümit edemedikleri, artık hayal kuramadıkları için ölürler ve gözler belki açıldığı içindir ki ilelebet kapanmaya mahkum olur.
Sayfa 164 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
Akşamın vahim rüzgarı esmeye, gölgeler ürpermeye başlayınca, hülyası içindeki ruh huylanarak bütün vücudunda bir titreme duyar. Ademin kendisini soğuk kucağı içine çekmeye başladığını hisseder. Ademin karanlığı gönlüne işler, fakat bunu duyan hiç kimse geçmiş zamanına ve rüyasına doğru geri dönemez. Herkes kendini ümit ve hayal alemlerinde uçuran kanatların kapanmak sırası geldiğini, herkes önündeki gölgeye yıkılmaya mahkum olduğunu anlar. Kim bilir, ölecek olanların belki gözleri artık açılır ve onlar yalnız kuru hakikati görürler.
Sayfa 163 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
Kim bilir, belki de yaşayanlar hülya ve rüyalarına daha hâlâ doymamışlarken, ölecek olanlar belki artık rüya göremezler.
Sayfa 163 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
Hayatın başlangıcı gibi sonu da bir ninni, masal ve uyku ihtiyacını duyuyor.
Sayfa 162 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
Zira -her ne kadar garip olsa da- mahrum olmak muhtaç olmak değil ve mahzun olmak mesut olmamak değildir.
Sayfa 159 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
Herkes gökte yıldız arayan müneccimler gibi yaşar. Halbuki herkes yolunda açılan bir çukura düşecektir.
Sayfa 146 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
“…fakat ne yazık ki artık yaşamaya imkân bulamıyoruz. Hiçbir şey yapmaya vaktimiz kalmıyor. Geçen zamanın geçtiğini duymaya bile vaktimiz olmuyor.”
Sayfa 155 - Everest YayınlarıKitabı okuyor
İnsanlar, birbirlerinden uzun mesafelerle ayrılmış yıldızlar gibi, kendi hususi boşlukları içinde dönen, hepsi yalnız, hepsi mahrem ve başkalarına kapalı birer dünyadır. Bir yıldız sönünce ondan uzaktakiler bir şey duymaz. Hayatın ve ölümün ehemmiyeti hep nispi ve izafidir. Bizim için ölüm yani kendi dünyamızın ölümü kainatın en mühim hadisesidir.
Sayfa 9Kitabı okuyor
“Eyvah! Zamanlar ne kadar çabuk geçiyor! Süratleri gittikçe artıyor. İnsanın yaşı ilerledikçe zamanı darlaşıyor”
Sayfa 150 - Everest YayınlarıKitabı okuyor